Het SBS in de Germaanse Geneeskunde staat voor "Sinnvolles Biologisches Sonderprogramm" oftewel "Zinvol Biologisch Speciaalprogramma".
In de natuur lopen deze programma's meestal vrij kort en komt het bijna nooit tot extreme lichamelijke excessen.
Lost het conflict zich op, dan keert het organisme na een korte herstelperiode weer terug tot een genormaliseerde toestand.

Het worden zinvolle programma's genoemd, omdat elk programma een specifieke zin heeft. Het brengt het organisme in een bepaalde toestand, psychisch en fysiek, waardoor de mogelijkheid wordt geboden, het opgelopen conflict alsnog tot een oplossing te brengen. Biologische gezien lopen de meeste programma's vrij kort. Ze zijn bedoeld voor de oplossing van een heftige acute conflictsituatie, zoals het bejaagd worden als prooi, het overleven van een droogteperiode of de bedreiging van het territorium, dan wel het verlies ervan.

Als het tot een oplossing van het conflict komt, dan is elk zinvol biologisch speciaalprogramma (SBS) tweefasig.



De eerste fase verloopt tussen DHS en CL - conflictinslag en conflictoplossing -, voor zover het tot een oplossing van het conflict komt. Men heeft in deze fase koude handen, weinig eetlust, slaapt slecht en neemt in gewicht af. Let wel, dit zijn de algemene herkenbare kenmerken. Elk biologisch programma heeft zijn eigen specifieke verloop. Dit noemen we de conflict-actieve fase (ca-fase). Psychisch is men in een soort van voortdurende stress, bedoeld om extra energie vrij te maken om het betreffende conflict op te lossen. Slaagt men hier binnen een bepaalde tijd niet in, dan worden de reserves van het lichaam opgebruikt, wordt men steeds zwakker en kan men uiteindelijk aan uitputting sterven.

Wordt de oplossing van het conflict bereikt, dan schakelt het organisme direct om naar de tweede fase, de genezingsfase of post-conflictolyse (pcl-fase). Dit noemt men ook de vagotone fase en hier zijn de algemene kenmerken warme handen, goede eetlust, vaak koorts en pijnen, slap en vermoeidheid, alhoewel men 's nachts nog altijd slecht slaapt en meestal pas vanaf de ochtend de slaap kan vatten.
Ook hier heeft elk programma zijn eigen specifieke verloop.
Het is juist in deze fase, dat men zich ziek voelt en geen stap kan verzetten. In sommige gevallen kan deze fase maanden duren. Als men dan niet weet wat er speelt, kan men best wanhopig worden.
Met de kennis van het biologische verloop van de speciaalprogramma's is deze fase echter nauwkeurig voorspelbaar en kan men bij wijze van spreken de afloop van zijn genezingsfase in zijn agenda noteren.

Een markant punt in het midden van deze fase is de epileptische of epileptoïde crisis. Op dit punt keert het organisme kort terug naar haar conflictactiviteit, de zogenoemde "koude fase", in sommige gevallen begeleid door complicaties. Heeft men deze crisis eenmaal achter de rug dan kan er eigenlijk niets bijzonders meer gebeuren. Men keert langzaam terug naar een normale situatie.

Conflictmassa
Met conflictmassa wordt de hoeveelheid "massa" bedoeld, die wordt opgebouwd tijdens de conflictactieve fase. (lees: de hoeveelheid cellen die in deze fase extra worden bijgebouwd, c.q. worden afgebroken. Uitzondering hierop zijn de functie-veranderende SBS'en) De grootte van deze massa is afhankelijk van de duur en de intensiteit van deze conflictactieve fase.
Deze conflictmassa bepaalt de intensiteit en de duur van de genezingsfase (pcl-fase).
Met dit gegeven kan men na de conflictoplossing (CL) vrij nauwkeurig inschatten hoe de genezingsfase zal verlopen en hoelang deze zal duren.
In het algemeen voelt men zich in de genezingsfase (pcl) veel "zieker" dan in de conflictactieve fase en bovendien kan in deze fase veel pijn optreden. Door de patiënt uit te leggen, hoe het genezingsproces zal verlopen en hoelang deze zal duren, is hij gerust te stellen en kan hij daarmee naar het einde hiervan uitkijken.