Epileptoïde betekent: lijkend op de epileptische crisis.
Het komt bij de epileptoïde crisis niet tot tonisch-klonische kramp-aanvallen zoals bij de motorische conflicten, maar elke biologische conflictsoort en "ziekte" heeft zijn eigen, zeer specifieke soort van epileptoïde crisis op het dieptepunt van de genezingsfase.

Behalve de biologische motorische conflicten, die een epileptische crisis in de genezingsfase (pcl-fase) hebben, hebben principieel alle "ziekten" van de gehele geneeskunde een epileptoïde crisis.
Zo bestaat de epileptoïde crisis in de genezingsfase na een sensorisch scheidingsconflict uit een absence.
Hetzelfde geldt ook voor de biologische (brutale) scheidingsconflicten met toevoeging van pijn bij de periost-sensorische conflicten. Een typische epileptoïde crisis van het territoriumconflict met ulcera aan de coronair-intima (kieuwboog-afstammeling, ectodermaal!) is het hartinfarct. Daarbij onderscheiden we enerzijds het periïnsulair rechts-cerebraal gestuurde kransslagader-hartinfarct en anderzijds het periïnsulair links-cerebraal gestuurde kransader-hartinfarct, dat met ulcera van de kransaders in de ca-fase gepaard gaat. Het kransader-hartinfarct staat gelijk aan long-embolie en is de epileptoïde crisis van een zich in de pcl-fase bevindend baarmoederhals-carcinoom.
De verklaring voor de verwantschap van deze beide organen(kransaderen en baarmoederhals) ligt in het feit dat de mens ontwikkelingshistorisch gezien vroeger ooit een ringvormig wezen was. In deze zeer vroege ontwikkelingsfase lagen beide organen zeer dicht bij elkaar.
Een andere epileptoïde crisis is bijvoorbeeld de "lysis" bij de pneumonie (longontsteking), waarbij de pneumonie de genezingsfase van een bronchiaal-carcinoom is.
Zelfs de door de hersenstam gestuurde tumoren hebben in de pcl-fase een epileptoïde crisis, met of zonder mycose1 of tbc, dat wil zeggen met of zonder verkazing en afvoer van de tumor, de zogenaamde "koude dagen". Zoals we het hartinfarct en de long-embolie als eigen ziekte hebben opgevat, zo kennen we nu in de GERMAANSE GENEESKUNDE twee soorten astma. Ze hebben gemeenschappelijk, dat ze beide een schizofrene constellatie vertegenwoordigen.
Bij alle "ziekten" zien we in directe aansluiting op de epileptoïde crisis de zogenaamde "plasfase" of diurese-fase".
Vanaf deze crisis scheidt het organisme het teveel aan opgeslagen vocht weer uit. Daarbij kunnen de patiënten vaak tussen de 3 en 5 liter aan vloeistof uitscheiden. Als ze het weten, zijn ze gerustgesteld. Kennen ze de samenhangen niet van te voren, dan zijn ze ontzet, wanneer ze enkele kilo's aan gewicht zijn verloren. Als de plasfase voorspoedig is verlopen, stuurt het organisme terug naar de normalisering.
Daarbij gebeurt normaal gesproken niets bijzonders meer.
De epileptoïde crisis is bij vele corticale grote-hersenen-conflicten het gevaarlijkste moment in het verloop van het biologische conflict (hartinfarct, long-embolie, pneumonische lysis, absence na scheidingsconflict)....