Dat betekent hier: epileptische tonisch-klonische aanval, op het dieptepunt van de vagotonie, in de genezingsfase na een motorisch conflict.

De epileptische crisis is het keerpunt tot renormalisering. Dit laatste wordt echter aan het einde van de genezingsfase bereikt.
De epileptische crisis is een door de natuur ingericht quasi fysiologisch en obligaat conflict-recidief in het midden van de genezingsfase, bijna imaginair. De patiënt beleeft in deze epileptische crisis in versnelde weergave nog eens zijn gehele biologisch conflict vanaf de conflict-actieve fase (ca-fase). Daardoor bewerkstelligt het organisme, dat de oedemen worden uitgeperst en de renormalisering met de diurese-fase (plas-fase) kan worden aangestuurd en begonnen.