Het DHS in de Germaanse Geneeskunde staat voor "Dirk Hamer Syndroom", omdat Dr. Hamer bij het overlijden van zijn zoon Dirk voor het eerst het biologische conflict kon terugvinden. Dit tragische gebeuren heeft uiteindelijk geleid tot de ontdekkingen van de biologische natuurwetten.
Met het DHS wordt het moment van conflictinslag bedoeld, de start van elk Zinvol Biologisch Speciaalprogramma (SBS). Dit DHS slaat gelijktijdig op alle drie de niveaus in:
de psyche,
de hersenen
en het betreffende orgaan.
Het DHS moet aan drie voorwaarden voldoen, om actief te worden.
- Het conflict moet hoog-acuut dramatisch zijn
- Het conflict moet volslagen onverwacht komen, het treft iemand als een donderslag bij heldere hemel
- Men is op het moment van inslag geïsoleerd (fysiek of emotioneel)
Alleen als aan deze 3 voorwaarden is voldaan, kunnen we van een DHS, een biologisch conflict spreken.
Dit DHS slaat in, voordat men er over na kan denken. Het is dus niet mogelijk, het DHS te ontlopen. Het treft je of het treft je niet. Op het betreffende moment kun je daar geen invloed meer op uitoefenen. Het is echter wel een persoonlijke kwestie: de ene zal op een bepaalde conflictsituatie anders reageren dan een ander. Wat de één aan het hart gaat, gaat aan een ander volledig voorbij.
Het betreft hier biologische programma's, die in de loop van miljoenen jaren zijn ontstaan en die ons hebben geholpen om als individu en soort te overleven. Dit is in de 5e biologische natuurwet vastgelegd. We dienen deze biologische programma's dus niet als ziektes te beschouwen. Zij hebben ons gevormd tot wat wij nu zijn.
Door onze huidige samenleving van vandaag de dag staan we ver verwijderd van het natuurlijke verloop van deze programma's.
Wij hebben veelal met conflicten te maken die volledig on-biologisch zijn.
Onze samenleving is in de laatste 3.000 tot 5.000 jaar ontstaan. Dit is een tijdsbestek, die verwaarloosbaar kort is in verhouding tot de totale ontwikkelingstijd, die we als levende wezens hebben doorlopen. In deze relatief korte periode zijn er ook geen extra programma's bijgekomen voor bv geld, oorlog, gerechtelijke macht, bureaucratie of vereenzaming. In plaats daarvan worden onze moderne conflicten naar de biologische equivalenten vertaald.
Zo wordt bijvoorbeeld het verlies van of het niet hebben van geld door ons biologisch als verhongeringsconflict ervaren, zonder dat we daar een hongergevoel bij hebben. (Met geld koop ik mijn eten; heb ik geen geld, dan heb ik niet te eten)
Wij kunnen door een bedreigende uitspraak of schriftelijke bedreiging een doodsangstconflict oplopen. Bij de dieren is dat onmogelijk, omdat ze geen taal kennen zoals wij die hanteren.
En soms ligt de zin van een biologisch programma zo ver terug in onze ontwikkeling, dat we de biologische zin in ons bestaan moeilijk kunnen duiden. Zo komt het vluchtelings- of bestaansconflict, gevestigd in het oudste gedeelte van onze hersenen, uit de tijd, dat we nog in de oerzee leefden. Als we dan op het strand aanspoelden, was het de functie van het biologische programma om zoveel mogelijk vocht en voeding vast te houden en zo min mogelijk te bewegen. En dan was het wachten geblazen tot de volgende vloed zou komen.
Maar ook voor de zoogdieren is dit programma nog zeer efficiënt. Als er grote droogte is, dan heb je meer overlevingskansen met dit programma door vocht en voeding vast te houden en niet als een wilde in het rond te rennen en daarmee energie en vocht te verliezen.
Ondanks het feit dat wij in onze westerse wereld geen bedreigende droogtes meer kennen, is het vluchtelings- of bestaansconflict één van de meest voorkomende conflicten.
Velen hebben dit conflict, zonder dat ze er zich bewust van zijn.
