In principe is elke conflictieve situatie die zijn sporen in de psyche, hersenen en orgaan achterlaat, een Biologisch Conflict.

Het Biologisch Conflict veroorzaakt de start van een biologisch speciaalprogramma in het organisme. Dit brengt een aantal veranderingen met zich mee.

De drie voorwaarden voor de inslag van een Biologisch Conflict zijn:

• Het gaat om een hoog-acuut dramatische situatie;
• Het gebeuren komt onverwachts, men kan zich niet op de situatie voorbereiden;
• Op het moment van de inslag is het individu fysiek of sociaal geïsoleerd. Hij wordt niet 'opgevangen'.

Alleen als alle drie voorwaarden op een bepaalde situatie van toepassing zijn, kan het als een Biologisch Conflict (DHS) in het organisme inslaan. Dit is vanaf de eerste hieropvolgende seconde waarneembaar op drie niveaus:

• in de psyche als een dwangmatig denken rondom het conflictthema;
• in het orgaan als een celtoename, celafname of functieverandering, al naar gelang de conflictinhoud;
• in de hersenen zijn in het centrum van waaruit het corresponderende orgaan wordt gestuurd op de hersen-CT-scan scherprandige concentrische ringen (eigenlijk bollen) waarneembaar.

Ontbreekt één van deze voorwaarden, dan is het geen Biologisch Conflict en treedt er geen psychische en fysieke verandering op.

De Biologische Conflicten zijn alleen ontwikkelingshistorisch te begrijpen als archaïsche conflicten, die bij mens en dier in principe analoog zijn. Het dier ervaart de meeste van de Biologische Conflicten nog reëel, wij mensen vaak overdrachtelijk.

Dus voor een dier gaat het bij 'een brok', die het niet kan slikken of kan krijgen, werkelijk om voeding. Bij mensen kan 'een brok' ook een briefje van vijfhonderd euro, een erfenis of een bepaalde situatie zijn.