Nier-verzamelbuis-ca van de linker/rechter nier (niet gekruist van hersenen tot het orgaan). Recuperatie van de iso-osmothische urine, waterretentie, oligurie.

Bestaans-, existentie-, vluchtelingsconflict, "alles verloren", "op straat gezet", bijvoorbeeld angst voor het kille/koude ziekenhuis ("ziekenhuisconflict"), conflict van het zich moederziel alleen gelaten voelen, het conflict van het zich onverzorgd of slecht verzorgd voelen, conflict van het zich in een woestijn voelen (zonder water).

Het sparen van water en ureum, om een langere overlevingstijd (op het strand of in de woestijn) zonder water en voeding mogelijk te maken.

Compacte bloemkoolvormig groeiende adeno-ca van de secretorische kwaliteit of vlakgroeiende adeno-ca van de resorptieve kwaliteit van de tubuli tussen nierkelk en nierlichaam (parenchym) van de glomeruli.
In tegenstelling tot de necrose van het nierlichaam (bij het waterconflict met niercysten in de genezingsfase) hier: Celtoename in de ca-fase.
Het actieve waterretentieconflict met verzamelbuis-ca heeft een zeer grote betekenis, als het samen met de pcl-fase van een ander conflict voorkomt: SYNDROOM! Dat resulteert in een uitgebreid oedeem in het betroffen orgaangebied. Bijvoorbeeld pcl-fase van de botten = leukemie + syndroom = jicht, net als de transsudatieve pleura-uitstorting, transsudatieve ascites, acute gewrichtsrheuma enz.
Hetzelfde gebeurt echter ook in de hersenen met de Hamerse Haard: Deze sterk gezwollen Hamerse Haarden kwamen ons vroeger als "hersentumoren" voor. Bij de oplossing van het waterretentie-conflict loopt het "hersentumor-oedeem" snel terug!
De retentie van ureum heeft een biologische zin. We noemden het vroeger uremie en stelden ons voor, dat de nieren zouden "falen". In werkelijkheid heeft het lichaam een ureumdepot aangelegd voor het geval, dat er langere tijd geen eiwit als voedingsstof ter beschikking staat. Zie stikstof-cyclus.
We wisten vroeger niet, dat eiwit tot ureum wordt afgebouwd en in de urine wordt uitgescheden. We wisten niet, dat het organisme in "tijden van eiwit-nood" het ureum weer kan recyclen tot eiwit. In zulke tijden spaart het lichaam ureum, dit wordt in het bloed opgeslagen, wat we uremie noemden. We betrachtten uremie als ziekte, niet wetend dat het een Zinvol Biologisch Speciaalprogramma (SBS) is.

Bij de genezing van het verzamelbuis-carcinoom maken we een onderscheid tussen de biologische genezing met verkazend necrotiserende tbc en de onbiologische genezing zonder tbc. Bij de onbiologische genezing kan het ondanks oplossing van het conflict tot een verstopping van de nierbekken uitgang komen (stille nier). De uremie is geen dodelijke ziekte, zoals we vroeger dachten, maar de uremie verdwijnt spontaan bij oplossing van het existentieconflict. Zelfs bij de onbiologische genezing, dus bij voortbestaan van het verzamelbuis-carcinoom, scheidt het organisme desondanks meer urine uit. Vroeger diagnostiseerde men met röntgen een nier-tbc aan het gedeeltelijk sterk uitgezakte nierbekken of nierkelk. Hier waren de compacte adeno-ca tumoren door mycobacteriën (tbc) verkaasd. Door de cavernen (holle ruimten) schenen de nierkelken uitgezakt.

In tegenstelling tot onze vroegere voorstelling van nierfalen (uremie) en/of sterke waterretentie van het gehele organisme en in het bijzonder van een zich in de genezing bevindend orgaan - wat we dan syndroom noemen - heeft de waterretentie haar biologische zin. Het organisme scheidt minstens 150 tot 200 ml dagelijks uit (oligurie of bijna anurie), waarmee het echter de noodzakelijke ureumplichtige substanties kan uitscheiden (uremie), ook als daarbij de creatinine-waarde tot op 12 tot 14 mg% zou kunnen stijgen.
Er zijn allerlei gradaties van het aangedaan zijn van de nieren en de uremie, omdat beide nieren elk drie nierkelketages hebben, die onafhankelijk van elkaar in het geding kunnen zijn.
Een niertransplantatie is in de Germaanse Geneeskunde in 90% van de gevallen overbodig, als men de oplossing van het existentieconflict dat hieraan ten grondslag ligt, gericht kan aanpakken. Ook de verhoging van het ureum (creatinine in het serum) en de urinezuren (bij jicht) in het serum heeft een biologische zin bij een dreigend eiwittekort (= voedingstekort). Het organisme kan namelijk daaruit weer eiwit terugwinnen.