Ulceratie van de kransslagader
| 3a Ra re hersenschors = buitenste kiemblad = ectoderm | |
|---|---|
| SBS | SBS-orgaan-manifestatie. Hier: ulceratie |
| Kransslagader-ulcera met sterke angina pectoris. Kransslagaderen zijn afstammelingen van de kieuwbogen en met de sensibiliteit van de grote hersenen verzorgd, die in het geval van een SBS volgens het "mondslijmvliesschema" verloopt, omdat het kieuwbogen- en kieuwgang-plaveiselepitheel-slijmvlies uit de muil voortkomen. Dat wil zeggen: ca-fase: pijn en ulcera; pcl-fase: genezingszwelling, genezingsbloedingen en verdoofdheid; Epileptoïde crisis: sterke pijn en eventueel absence + epileptische aanval van de kransslagader-spieren; Samen: krampachtige tonische pijn = coronair-hartinfarct. |
|
| Inh | Biologische conflictinhoud |
|
|
| HH | Locatie van de Hamerse Haard in de hersenen |
| Hamerse Haard rechts periïnsulair. | |
| Zin | Biologische zin (in de ca-fase) |
| Verwijding van de kransslagaderen (door ulceratie), daardoor verhoogde doorbloeding en verhoogd prestatievermogen. | |
| CA | Conflictactieve fase = ca-fase = sympathicotonie hier: ulceratie |
| Kransslagader-ulcera met sterke angina pectoris. Bij mannen:
|
|
| PCL | Conflictopgeloste fase = pcl-fase = vagotonie = genezingsfase (heropbouw van het weefsel) |
| Zwelling van de plaveiselepitheel-kransslagader-intima (omdat het afstammelingen van de kieuwbogen zijn) in het gebied van de ulcera, zonder pijn. De pijn komt eerst in de sympathicotone epileptoïde crisis terug (met absence) en slechts voor de duur van de crisis, die afhankelijk van de voorafgegane conflictduur, 2 tot 6 weken na de conflictoplossing (CL) komt. Door de genezingszwelling kan de kransslagader van binnen tijdelijk "dichtzwellen", wat zonder enkele betekenis is, zoals men vroeger onterechterwijze had aangenomen. Epileptoïde crisis met absence: de onterecht "infarct" genoemde bradycarde kamerarrhythmie, eventueel met kamerstilstand en dood onder vernieuwd sterke (epileptoïd-sympathicotone) pijnen tijdens de epileptische crisis heeft met het zogenaamde myocard-infarct van de dwarsgestreepte hartspieren (afhankelijk van RH, LH moeder/kind of partner-conflict) in het geheel niet te maken. Deze epileptoïde crisis, veroorzaakt door het cerebrale hartritmecentrum voor de langzame pols (=bradycardie) in de insula van de cortex rechts, is het grote en enige gevaar van dit kransslagadergebeuren, dat we vanwege zijn pijn (en de meestal dodelijke afloop) ook hartinfarct genoemd hebben. We geloofden onterecht, dat het de oorzaak zou zijn van het myocard-infarct. De dwarsgestreepte spieren van de kransslagaderen is het meest betrokken: epileptische crisis (aanval bij hartinfarct) tonisch, klonisch of beiden. Het coronaire "hartinfarct" zien we in de natuur slechts zelden, omdat geen volgwolf zijn territoriumconflict oplost. Bijzonder dramatisch was altijd de kamerstilstand met absence, die we - ook onterecht - voor de dood hielden. Dat was het in zeer veel gevallen niet ("schijndoden"). Bijvoorbeeld met 3 tot 4 hartacties per minuut en zeer oppervlakkige ademhaling, die de arts niet bemerkt, kan men lang leven. Net zo lang, tot de (vaak lange) absence is beëindigd, samen met de beëindiging van de cerebrale verlangzaming van het hartkameritme. De hersenstroomcurve is in zulke gevallen bewijzend. Therapie: sinds ik de 5e biologische natuurwet ken, heeft zich de therapeutische opzet bij mij gewijzigd: als we zo een "schijndode" voor ons hebben, dan willen we deze (met intensief medische hulp) direct weer opwekken, de epileptoïde schok, zoals we dat noemden, te doorbreken. Maar dit sinds vele miljoenen jaren ingestudeerde regelsysteem van de natuur te doorbreken is -bijzonder ten aanzien van de meer als bescheiden "resultaten" van onze intensieve geneeskunde op dit gebied - zeker net zo gevaarlijk of nog gevaarlijker, dan af te wachten tot moeder natuur de "schock" = epileptoïde crisis spontaan vrijgeeft. De epileptoïde crisis heeft haar biologische zin. Natuurlijk weten we in acute gevallen niet, hoelang de conflictduur was en of de patiënt bij het "afwachten" ook weer ontwaakt. Daarvoor ontbreekt ons thans nog het diagnostische gereedschap. Het cortison heeft ook niet onze verwachtingen vervult. We weten vooral, dat met de post-epileptoïde revagotonisering = spontane oplossing van de schock, de hartstilstand spontaan ophoudt en een normalisering van de kamerfrequentie ruimte geeft. |
|
| De volgwolf | |
| Fundamentele opmerking: Een actief territoriumconflict determineert het individu tot "volgwolf" of "chef-assistent", het wordt daardoor ondergeplaatst, zodat een rechtshandige man door het actieve territoriumconflict enkel nog op de linker (vrouwelijke) hersenhelft kan werken. Normaal gesproken heeft zo een individu in het geval van een conflict niet zo veel kracht en doorzettingsvermogen als een linkshandige, die zijn linker hersenhelft sluit en dan "volle kracht" kan geven. Daarvoor heeft het rechtshandige individu een grotere kans in het "hangende conflict" als "volgwolf" te overleven. De meerderheid bestaat uit zulke "volgwolven". In de wolfsroedel zijn 80% van de mannelijke wolven zogenaamde "volgwolven" en homoseksueel. Moeder natuur heeft het zo ingericht, dat deze "verslagen" wolven niet bij de eerste de beste gelegenheid gemeenzaam over de chefwolf vallen, zoals psychologen zouden kunnen vermoeden, maar in tegendeel: ze houden van de chef en verdedigen hem zoals in de middeleeuwen de knapen hun chef-ridder hebben verdedigd. Dat is de biologische zin bij de "verslagen" wolf, die instinctief zijn hangende territoriumconflict tot aan zijn levenseinde niet meer oplost: dan zou hij namelijk aan een hartinfarct sterven. Want ook als er geen chef meer bestaat, lost hij hem niet op, maar de chef-wolvin neemt tijdelijk de leiding van de roedel over, tot oftewel
|
|
