Het ontogenetisch bepaalde systeem van de microben.
Met de wetenschap van de tweefasigheid van alle zinvolle biologische speciaalprogramma's, krijgen de bacteriën een heel andere plaats in dit hele proces.
Het is algemeen bekend, dat er bacteriën worden aangetroffen, als mensen koorts hebben. In ons systeem treedt de koorts echter alleen in de genezingsfase (pcl-fase) op. De genezingsfase ligt voor elk biologisch programma vast en is dus vanaf de conflictoplossing geprogrammeerd (zie CL). De koorts is een onderdeel van de conflictoplossing en daarmee ook van tevoren te bepalen. De bacteriën zijn niet toevallig aanwezig.
Door het bestuderen van het natuurlijke genezingsproces met en zonder aanwezigheid van bacteriën, heeft men het volgende geconstateerd:
Bij die programma's, waarbij in de conflictactieve fase (ca-fase) celtoename is (er groeit een gezwel), dient dit gezwel in de genezingsfase (pcl-fase) weer te worden afgebouwd.
Zijn er bij dit proces de juiste microben in het lichaam voorhanden, dan zorgen deze voor de afbraak van de ongewenste cellen (het gezwel). Aan het einde van de genezingsfase is dan het hele gezwel weggewerkt en blijft er een holle ruimte achter (caverne).
Zijn deze microben niet aanwezig, dan kan het gezwel niet afgebouwd worden en ook niet door het lichaam worden afgevoerd. Het inactieve gezwel wordt dan door het lichaam ingekapseld.
In dat geval is aan het einde van de genezingsfase het gezwel nog aanwezig. Dit wordt een niet-biologische genezing genoemd.
Deze bevindingen tonen aan, hoe belangrijk de bacteriën voor ons zijn. We dienen onze ideeën over schimmels, bacteriën en virussen uitvoerig te herzien, om in de toekomst in het geheel tot een goede, biologische genezing te kunnen komen.
Door de huidige hygiënische maatregelen in onze samenleving en ons gebruik van antibiotica en andere leven-dodende medicamenten ontbreken vandaag de dag bij veel mensen de juiste bacteriën. Vooral de tuberculose-culturen zijn onder de mensen voor het grootste gedeelte uitgeroeid.
Pathogene (ziekteverwekkende) en a-pathogene (goedaardige) bacteriën zijn eender. Ze zijn a-pathogeen in de normotonie (gezonde toestand) of in de conflict-actieve fase. Ze zijn pathogeen in de genezingsfase. Biologisch gezien zouden we alle bacteriën, die er in onze omgeving voorkomen, ook in ons lichaam moeten hebben. Ze zijn dan direkt voor ons beschikbaar en zullen door ons organisme worden geactiveerd, zodra we ze nodig hebben. De (vrij levende) dieren beschikken nog over alle bacteriën.
Ook hier is weer een ontogenetische indeling te maken, omdat elk kiemblad zijn eigen soort bacteriën gebruikt.
De indeling is:
- Binnenste kiemblad (endoderm):
verwante microben: schimmels en schimmelbacteriën. Deze dienen al bij het begin (dus bij de inslag van het conflict) van elke 'ziekte' (oftewel Zinvol Biologisch Speciaalprogramma) aanwezig te zijn. Ze vermeerderen zich in de conflictactieve fase (ca-fase). Daardoor worden er precies zoveel microben geproduceerd, als er nadien nodig zijn om het gezwel af te bouwen. Schimmels en bacteriën die na het begin van elke 'ziekte' oftewel Zinvol Biologisch Speciaalprogramma, worden toegediend (bijvoorbeeld d.m.v. inspuiting) vermeerderen zich niet. Ze maken ons in de conflictactieve fase (ca-fase) ook niet ziek. Deze vermeerdering moet dus vanuit de hersenen (het controlecentrum) worden gestuurd en pas na het inzetten van de genezingsfase worden de bacteriën actief. Zonder schimmels en bacteriën geen afbouw van het gezwel.
- Middelste kiemblad (mesoderm):
verwante microben:
kleine hersenen: schimmels en mycobacteriën.
Witte stof van de grote hersenen: bacteriën.
Hier dienen de bacteriën voor de conflictoplossing (CL) aanwezig te zijn.
